O Sábado Santo non é un día de grandes actos, nin festexos, nin ruídos. O Señor morreu, e repousa no sepulcro. É o momento de pararnos e de contemplala morte de Xesús, é o día do silencio, da espera por excelencia. Nesta xornada unímonos a toda a Igrexa no rezo da Liturxia das Horas, a espera da Pascua do Señor.
Esperar xunto ao sepulcro de Xesús é un signo de confianza en Deus, que todo o pode, incluso resucitar de entre os mortos para dárnola vida. Nesta espera estamos acompañados pola Nai de Xesús. Compartimos a súa soidade esperanzada, que nos anima a confiar contra toda desesperanza, en que as verbas de Xesús en de xamais defraudan: «Ao terceiro día, resucitarei».
Non celebrámola Eucaristía ata a solemne Vixilia Pascual xa, como parte das celebracións do Domingo de Resurrección -a festa das festas-. Chegamos a culminación do Triduo Pascual e de tódalas celebracións cristiás, que será o triunfo de Cristo sobre o pecado.
No hay comentarios:
Publicar un comentario